Swietłana Aleksijewicz pokazuje obraz II wojny światowej, widzianej oczyma dzieci, naocznych świadków, którzy współcześnie, będąc dorosłymi, są zazwyczaj pomijani w historycznym odtworzeniu tamtej rzeczywistości. Nie przekazują oni bowiem wieści o bohaterskich czynach walczących, lecz o tragicznym, widzianym jedynie w ciemnych barwach życiu, którego nikt nie mógł być wówczas pewny.