Wiersz pana Bolesława Grobelnego na cześć bibliotekarek.

W kościółku

nad Skorynią
cuda czynią
co tydzień wystawa
jeśli tempo wytrzymają
będzie wielka sprawa

śpiewy słychać
co z muzyką
dzwony zagłuszają
tylko szmery przemów słodkich
mury przenikają

nad Skorynią
biblioteka
w niej Sarmatek siedem
siedem Plejad – sióstr błyszczących
a ja tylko jeden

nad Skorynią
wiersze płyną –
nie będę Dautyszkiem!
skoro żadna mą nie będzie
będę kochać wszystkie