Wieniec adwentowy stanowi formę ludowej, domowej pobożności, wykonywany jest z gałązekdrzewa iglastego, cztery świece zapala się kolejno w każdą niedzielę adwentu. Zwyczaj przygotowywania wieńca adwentowego przywędrował do Polski w pierwszej połowie XX wieku od naszych zachodnich sąsiadów Niemców.

Dawniej wieńce wykonywano własnoręcznie i z żywych gałązek. Na terenie Warmii i Mazur w I niedzielę adwentu robiono ze świerka wianek i przystrajano czerwonymi wstążkami. Następnie umieszczano na nim świeczkę. Po czym zawieszano go pod sufitem. W każdą niedzielę dodawano świeczkę. Czasem wieniec adwentowy zdobiły wstążki różnych kolorów.

Zapalanie świec oznacza czuwanie i gotowość na przyjście Chrystusa. Wiąże się to ze słowami Chrystusa, który określał siebie mianem „światłości świata”. Światło świec w wieńcu oznacza nadzieję. Zieleń stanowi symbol trwającego życia. Natomiast kształt kręgu symbolizuje wieczność Boga, który nie ma początku ani końca, oraz wieczność życia Chrystusa. Zaś całościowo wieniec adwentowy jest symbolem wyczekującego w miłości i radości Ludu Bożego. Stanowi także symbol zwycięstwa i godności królewskiej. Jest formą hołdu dla oczekiwanego Chrystusa jako Zwycięzcy, Króla i Wybawiciela.

Wieńce adwentowe w bibliotece w Grabownie Wielkim wykonane przez uczniów IV-VI klasy tutejszej Szkoły Podstawowej pod kierunkiem pani Zofii Kulik. Wystawę można oglądać do końca grudnia, w godzinach otwarcia biblioteki. Zapraszamy.

Galeria